DE NACHTWACHT WAAKT...

En niet alleen in het Rijksmuseum maar ook in serviceflat de Duynsberg in Tilburg. Sinds januari wonen de studentes Mandy (20) en Anouk (25) hier maar wel op een heel bijzondere manier. Via thuiszorgorganisatie Meetingcare waken ze ’s nachts over de bewoners van de Duynsberg in
ruil voor gratis woonruimte in een mooie woonomgeving.

Studenteninzet in ruil voor gratis wonen is voor Tilburg een primeur. Elders, zoals in Deventer en Den Bosch, was dit al gemeengoed. Het is hoe dan ook een win-win situatie: in studentenstad Tilburg is het moeilijk een betaalbare kamer te vinden en thuiszorgorganisaties moeten steeds vaker bezuinigen. Franka Speijers van thuiszorgorganisatie Meetingcare: “Sinds januari werken we met studenten als nachtwacht. Als een bewoner ’s nachts op het alarm drukt gaan ze kijken wat er aan de hand is. Dat kan van alles zijn. Iemand is vergeten de steunkousen uit te doen. Moet van het toilet afgeholpen worden. Of is gewoon geschrokken of erger, gevallen.” Is er medische noodzaak dan kan de achterwacht, de verpleegkundige van dienst, opgeroepen worden. Franka: “We zijn heel blij met de hulp van Anouk en Mandy. De nachtwacht is een welkome aanvulling op ons werk. En zo wast de ene hand de andere.”

In ruil voor een af en toe verstoorde nachtrust krijgen Mandy en Anouk een gemeubileerd appartement met keuken, douche en toilet in het groene Wandelbos. Anouk: “Mijn moeder is verpleegkundige, ‘zorgen voor’ zit in mijn bloed. En twee jaar geleden was ik zelf ernstig ziek. Een extra reden om mensen te helpen, te verzorgen en te ondersteunen.” In september begint ze dan ook met de opleiding Verpleegkunde. Ook Mandy is de zorg op het lijf geschreven: “Ik volg de opleiding pedagogisch medewerker aan het ROC en wilde graag op mezelf wonen maar was daar nog niet helemaal aan toe. Hier wonen en iets betekenen voor de ouderen, dat is een ideale tussenoplossing!”

Bewoonsters Bea Lancée (84), Ine Tiel-Groenestege (87) en Miny van Berkel (88) zouden niet meer zonder de jonge nachtwachten kunnen. “Ik had het de afgelopen winter best zwaar; griep, blaasontstekingen, een licht hartinfarct, een tia en ik had ook nog mijn arm gebroken. Als ik het doe, doe ik het goed,” lacht Bea. Op een kwade nacht was ze van haar bed gegleden en kwam ze niet meer overeind: “Ik heb een alarmbandje, maar dat lag op mijn nachtkastje. Want ik was bang dat het alarm voor niks af zou gaan. Op mijn knieën kroop ik er naar toe en in een mum van tijd waren de meisjes er. En die hebben me zo goed opgevangen.” Anouk haakt daarop in: “Wij komen het liefste voor niks. Dan zien we jullie lekker snurken en dan gaan we weer! Het is niet erg als uw alarm zomaar afgaat. Maar hou ‘m wel om!” Bea vindt het een veilig idee dat er 24 uur op haar gelet wordt, zeker gezien haar kwetsbaarheid. Net als Miny: “Ik ben al drie keer een gevallen vrouw,” lacht ze, “de laatste keer begon het te draaien voor mijn ogen, ik werd duizelig, wilde de rollator pakken en viel achterover. Ik zat onder de blauwe plekken maar gelukkig was alles nog heel. Ik heb al een keer mijn heup gebroken en dan word je angstig. De meisjes komen direct als ik gevallen ben en stellen me gerust. En persen dan ook nog een sinaasappeltje voor me uit.” Ine werd 9 jaar geleden weduwe en was al meerdere keren gevallen in huis. De familie drong aan op haar verhuizing naar een serviceflat met 24-uurs zorg: “Dat was voor mij wel even wennen maar ik heb geen seconde spijt gehad. Ook ik ben weleens niet overeind kunnen komen en dan is het heel fijn dat de meisjes van de nachtwacht meteen klaarstaan!”

De Duynsberg is prachtig gelegen in het lommerrijke groen van het Wandelbos. De studenten beperken zich nu nog tot nachtwacht maar in de toekomst valt ook aan sociale zorg te denken. In Den Bosch en Nijmegen kijken studenten met bewoners naar voetbal of drinken gezellig samen een wijntje. Anouk en Mandy voelen zich in elk geval prima thuis zo tussen de senioren. Geen studentenhuis voor hen! Anouk: “Als gevolg van mijn ziekte heb ik behoefte aan rust in een groene omgeving. En die vind ik hier. En wil je uit, ben je zo in de stad.” Mandy is niet zo’n uitgaanstype: “Ik heb graag oudere mensen om me heen. Ik geniet van de gesprekken over vroeger.” Reacties van leeftijdsgenoten? Anouk: “Haha, die zijn jaloers. Waarom heb ik zoiets nou nooit, zeggen ze dan.” Meetingcare is een piepjonge thuiszorgorganisatie. Franka: “We kenden een vliegende maar superleuke start hier in de Duynsberg en onze nachtwachten hebben daar zeker aan bijgedragen!”